سلام مهربانم

قاصدکی بر من دمیدی که از شنیدن آن قرار از من ربودی و آتش
غیرت که اینبار نه بر دستم که بر جانم نشاندی و سببی شد که دست بر خامه برم و همچو
رسم مالوف بنویسم و چقدر سهل و آسان هست نوشتن از شما که به همان میزان سخت و
دشوار نوشتن برای شما.

مهربانم

مهربانی را در مکتبت آموختم چنانکه یگانه دوست داشتن را، که
از خلط این دو موضوع عشقی به بلندای آسمان به رنگ خوش آبی که به جرات می گویم از
هر آبیی ،آبی تر پدیدار گشت که اگر هزاران بار در گرمای آن همچو ققنوس پر بسوزانم
و پر بریزم همچون گذشته لبریز و پر هستم از دوست داشتنت.

سرو نیم سنبل و
سوسن نیم

عاشق و مخمور تو ام ،بلبل و گلشن نیم

عهد تویی ساغر و پیمانه تویی

دردی کشم و شحنه و اهرمن نیم

برق تویی ،مکمنی از غیب تویی

سوز خرمن نیم ،چاه زنخدان نیم

شاه تویی ،تهمتن از برق وفا گشته، تویی

لطف نیم ،باغی پر ز سمن نیم

آتش طور تویی ،مهر را مهربان گشته، تویی

منزل ویرانه نیم ، نیشتری برِ خویشتن نیم