مهربان زیبایم ،دریغ نکن از
احساسم تمام حسی راکه داری و چرا نارفیقانه دریغ می کنی احساست را گویی حقیر می
دانی ام ؟؟!! « سخت است درک این واژه های تنهایی ،مادامی که هستی و در تمام دوران
کنارمی » و دگر هیچ ندارم ،چه دارم که بی دریغ ارائه نکرده باشم ؟؟ احساسم را ؟
صداقتم را؟ و تمام آنچه که لایق عشقت هست و خواهد بود صادقانه ابراز و ارائه کردم!!
مهربانم ترنم بارانم ، برای دلخستگی ام بارانی باش صبور ، صبور از آن
حیس که دیر زمانیست باران ندیده ام . خشکم که حس نمیکنم لطافت بارانت را ،پس صبور
باش که این گُل جز محبت باغبان هیچ نمیخواهد.هرچند شکوفایی ام اندک است و نالایق
ولی بدان شُکُوه روییدن مجددم امیدیست گرانه مایه و عزیز.
« وامیدم تویی و بس ، برای بهار
بودن به نوازشت دلخوشم، دریغ مکن »
مهربان امیدم،دل نگرانم از آن
روز که نیستی با آنکه ریشه کرده ای در تار و پود دلم . و میروی بی آنکه بدانی چه
بر سرم می آید . خدا نکند که بیاید…دوستت دارم ای تمام دوستی های قشنگ. دوستت دارم برای
هرچیز که با بودنت احساس می کنم خوبی یا بدی . هرچه باشد نیکوست. مرا اینگونه تلخ
مبین که احساسم لطیف تر از باران است وبرای دست نوشته هایم اشک بهایی بی مقدار و
حقیر است . جز خودم کس چه میداند در درون این آشفته دل چه غوغایی است . هرچند قلبم
آرام و بی صدا به تو می اندیشد ولی طوفان روزگار سخت مرا درهم میشکند.
مهربان مهرانه من، کلامت شیرین
است و احساست زیبا هرچند گاهی از باورم دور میشود محبتت و علاقه ات ، ولی بازهم
دوستت دارم. دوست دارم همیشه با من باشی و هرگز فراموشم نکنی.من به تندی از سوی تو
آشنا نیستم و نمیتوانم باور کنم که تو با این همه خوبی ، نامهربان شوی و مرا از
یاد ببری . بعضی از حرفهایت همیشه در گوشم میرقصد.
مهربان کلام من ،دوست دارم مرا
آنگونه بخواهی که می خواهمت. که در باورم نمیرود تو مرا آنگونه که میخواهمت بخواهی
که اگر این سان باشد خوشبخترین انسان روی زمینم. پایان سخن است و آغاز دوری ،هرچه
به آرزوهای با تو بودن فکر میکنم و بیشتر مهر تو در جانم نقش میبندد.دوست دارم
موفقیتهای زیادی داشته باشی در زندگی ، کار ،خانواده و هر آنچه میخواهی.
